امشب هم باز باران بارید

عطر خاک باران خورده مشامم را پر کرد

و طراوت و تازگی درختان مرا با خود به اندیشه ای دور برد

اندیشه ای مقدس اما مدفون

اندیشه تو...

کویر خشک زندگی من در انتظار لطف اسمانی بود

باریدی...باریدی و قلب بی روح من دوباره به زندگی اندیشید

رویییدم...سرسبز و زیبا و شاداب شدم

و تو باز باریدی

زندگی من لبریز از تو شد

قد کشیدم و به اسمان رسیدم

به خود باران...

و تو باز هم باریدی و من...

برای یکی شدن و به خاطر تو باران شدم

باریدی و باریدم

باریدم و باریدم

وتو...

ناگهان دور شدی                        در امتداد افق...

و امروز...

سال هاست نگاهم خیره در رنگ به خون نشسته افق

و به یاد عشقی بارانی میبارم

و هر لحظه با خود می اندیشم

چرا...

چرا یک روز ناجی زندگی من شدی و روز دیگر